ADWENTYŚCI DNIA SIÓDMEGO stanowią ogólnoświatowy Kościół chrześcijański, który w codziennym ewangelicznym życiu i nauczaniu jest spadkobiercą Kościoła Apostolskiego.
Świadomi swego posłannictwa adwentyści z oddaniem opowiadają mieszkańcom całej ziemi ewangelię – tę radosną nowinę o Jezusie, który umarł za grzechy każdego człowieka i pojednał nas z Bogiem.
Adwentyści wierzą w Jedynego Boga (Ojca, Syna i Ducha Świętego). Pismo Święte (zwane inaczej Biblią) traktują jako natchniony przez Boga drogowskaz życia i jedyną normę wiary. To właśnie w Biblii znajdują najpiękniejszą obietnicę naszego Zbawiciela: „Przyjdę znowu i wezmę was do siebie…” Nikt z ludzi co prawda nie wie, kiedy ten dzień nastąpi, jednak wypełniające się proroctwa Biblii i obserwacja tzw. znaków czasu utwierdza chrześcijan w przekonaniu, iż obecnie żyjemy w okresie poprzedzającym to radosne wydarzenie. Oznacza to, iż Pan powróci, aby zagubionemu światu przynieść wybawienie od wszelkiego zła i założyć swoje wieczne Królestwo sprawiedliwości, w którym nie będzie grzechu, ani jego skutków w postaci łez, chorób, zdrad, zbrodni i śmierci.
Adwentyści są przekonani, że bezpośrednią przyczyną smutku, nieszczęść i tragedii, z jakimi spotykamy się w życiu, jest grzech, czyli przestępowanie świętego, niezmiennego prawa Boga, wyrażonego w Dekalogu.
Dla chrześcijan stanowi ono kryterium, swoisty probierz lojalności, szacunku i miłości wobec naszego Stworzyciela i Zbawcy. Zachowanie posłuszeństwa Prawu jest możliwe tylko dzięki łasce Bożej, dostępnej dla każdego człowieka.
Przygotowując siebie na chwalebny powrót Chrystusa i zachęcając także innych do żywej, pozbawionej religijnego formalizmu wiary, adwentyści mówią wprost o potrzebie zmiany życia, a to oznacza troskę o całego człowieka w jego fizycznym, umysłowym i duchowym wymiarze. Dlatego akcentują potrzebę należytej i mądrej dbałości o zdrowie. Zabiegają również
0 szczęście nie tylko swoich rodzin, ale także społeczeństwa, któremu pragną służyć. Wychowują dzieci w miłości do Boga i bliźniego. Są zainteresowani wiarą przejawiającą się w czynach.
Nie chcą oni traktować religii jako dodatku do życia, lecz jako sposób na życie, a Pismo Święte, jako najlepszy przewodnik w ziemskiej pielgrzymce. Dla adwentystów religia to po prostu DROGA ŻYCIA.
TŁO HISTORYCZNE
Wiele osób zastanawia się, dlaczego w chrześcijaństwie istnieje tak wiele wyznań? Skoro wszyscy wierzą w tego samego Boga i czytają to samo Pismo Święte, to dlaczego nie stanowią jednego kościoła?
Historia stwierdza, że chrześcijanie nie zawsze pozostawali całkowicie wierni prawdom Ewangelii. Czasem obce Pismu Świętemu ludzkie tradycje i filozoficzne idee przeważały nad biblijnymi doktrynami. Bywało, że w grę wchodziły polityczne interesy.
Doszło wiec w chrześcijaństwie do wielu wypaczeń. Dlatego Bóg miłując swój Kościół powoływał bogobojnych mężów, którzy zwracali uwagę na potrzebę odwrotu od błędów i powrotu do pierwotnej czystości. Jednak ci, którzy dzierżyli władzę w Kościele nie zawsze podzielali takie myślenie.
Reformatorów tych często lekceważono, a nawet tępiono. Wielu z nich wierność Słowu Bożemu przypieczętowało życiem. Ich protest przeciwko wypaczeniom w nauce chrześcijańskiej dał początek szesnastowiecznej Reformacji, która stała się wielkim wołaniem o ewangeliczną odnowę.
W wiekach następnych wśród coraz liczniejszej rzeszy ludzi czytających Pismo Święte zaczęły pojawiać się nowe ruchy reformacyjno-przebudzeniowe (metodyzm, baptyzm), mające na celu kontynuacje dzieła reformacji z XVI w.
Ostatnim z ogniw owych przebudzeń, był tzw. „ruch drugiego adwentu”, który w połowie XIX w. objął swym zasięgiem niemalże wszystkie kościoły chrześcijańskie na świecie w tamtym czasie.
W przebudzeniu tym, którym bez wątpienia kierował Duch Święty, rzesze ludzi znalazły się pod wielkim wrażeniem ewangelicznej nauki o rychłym powrocie Chrystusa na ziemię. Zainteresowanie ową prawdą płynęło z odkrycia i zrozumienia wypełniających się przepowiedni proroczych Pisma Świętego, dotyczących ważnych wydarzeń w historii świata.
W krótkim czasie po doświadczeniach przez jakie przeszedł ten ogólnochrześcijański ruch ożywieniowy, ukształtował się znany dzisiaj na całym świecie Kościół Adwentystów Dnia Siódmego.
Dzięki konsekwentnej realizacji hasła powrotu do Biblii Kościół Adwentystyczny, postulując wierność wobec apostolskiego depozytu wiary, przywrócił współczesnemu chrześcijaństwu – podobnie jak szesnastowieczna reformacja – wiele zapomnianych, pięknych i rdzennie biblijnych nauk. Wspomnijmy niektóre:
o uznanie Jezusa Chrystusa jako jedynego pośrednika i arcykapłana w niebiańskiej świątyni o podkreślenie konieczności duchowego nowonarodzenia człowieka jako warunku zbawienia o przyjęcie Dekalogu jako normy życia, jego niezmienności, łącznie ze święceniem siódmego dnia tygodnia czyli soboty jako pamiątki stworzenia o potrzeba gotowości na chwalebny powrót Chrystusa i zwrócenie uwagi na biblijną naukę o sądzie Bożym.
Dziś Adwentystów można spotkać w ponad dwustu krajach. Tworzą bowiem społeczność ogólnoświatową, liczącą około 20 milionów wyznawców, a według specjalistów uważaną za jedną z najszybciej rozwijających się wspólnot protestanckich.
Adwentyści chętnie też pomagają innym ludziom. Wyrazem tego jest prowadzona przez nich na całym świecie misja wychowawcza, medyczna i humanitarna w postaci szkół wszystkich szczebli, dużej sieci szpitali i klinik oraz organizacji charytatywnych.
W Polsce1 adwentyści prowadza m.in.: Dom Opieki dla osób starszych, Chrześcijańska Służbę Charytatywna, Szkołę Lepszego Życia, Studium Fizjoterapii, Licencjacki Instytut Turystyki Krajów Biblijnych, Wyższe Seminarium Teologiczne, Ośrodek Radiowo – Telewizyjny „Głos Nadziei”, Korespondencyjną Szkołę Biblijną, Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu”, oraz ośrodki wypoczynkowe i lecznicze.
Każdy zbór adwentystyczny (lokalna społeczność) stanowi ośrodek, w którym służy się społeczeństwu, zaspakajając – w miarę możliwości – jego fizyczne i duchowe potrzeby.
Doktryna społeczna adwentyzmu podkreśla zasadę rozdziału Kościoła od Państwa i otwartość na dialog międzywyznaniowy.
Pastorzy adwentystyczni świadczą bezpłatnie wszelkie posługi religijne, również dla osób z innych wyznań (śluby, pogrzeby, chrzty).
Sytuację prawną Kościoła reguluje sejmowa „Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów w Rzeczypospolitej Polskiej” z 1995 r., gwarantująca mu pełnie swobody religijnej (Dz. U. Nr 97, poz. 481).
Zapraszamy do odwiedzenia naszych domów modlitwy lub innych miejsc zgromadzeń, gdzie znajdą Państwo życzliwych WAM ludzi.